Crazy San Juan & Lost in Ometepe
Door: Elke
Blijf op de hoogte en volg Elke
12 Januari 2015 | Nicaragua, San Juan del Sur
San Juan del Sur trekt iedere toerist aan om er nieuwjaar te vieren, zo niet de legendarische Sunday Funday.
Het is een heel klein dorp, wel direct aan het strand. Naast het feesten draait het er alleen maar om het surfen, op iedere hoek van de straat zit wel een shop om een board te huren. Dat surfen kwam later; eerst nieuwjaar!
Met nog twee Nederlandse meiden, Jorien en Roán, zijn we gaan eten en naar hét strandfeest gegaan van het dorp. Bijna iedereen die we kenden was hier aan het feesten, en ik kan je vertellen dat het een mooi feestje was! Ja, 2015 hebben we goed ingeluid hier ;) en wat is een betere invulling voor 1 januari dan uitkateren op het strand?! Precies! Lekker op het strand begonnen dus!
De volgende twee dagen zijn we gaan surfen! Ofja, een poging gedaan tot. Onze Oostenrijkse vriend gaf ons les (jep, een Oostenrijkse surfleraar bestaat ;)), het was wel super leuk alleen het lukte me nog niet om te gaan staan helaas. Maar dat kwam vast door het gebrek aan genoeg golven om te oefenen ;) De hele dag lagen er wel 50 mensen met een board in het water te wachten op een golf, en wanneer er dan een aankwam begon iedereen als een gek te peddelen! Haha dat zag er mooi uit!
En toen was het zondag, tijd voor Sunday Funday! Iedere zondag trekt er een groep toeristen, die gek genoeg zijn om hiervoor te betalen, erop uit in hetzelfde shirt, om de hele dag te feesten. Het feest begon in ons hostel, rond 12u. De rest van de dag hebben we nog 4 andere hostels gehad waar we een paar uur hebben staan dansen! Soms in een zwembad met een awesome view, dan weer ergens boven op een berg of een tijdje zonder stroom, want daar is Nicaragua niet zo goed mee..
Het was zeker weten een fun sunday!
En dat was San Juan, letterlijk dus alleen feesten en surfen, precies waar de plaats voor bedoeld is ;)
We zijn doorgegaan naar Isla Ometepe, een eiland bestaande uit twee vulkanen in het meer van Nicaragua. Hiervoor moesten we op een ferry stappen om het meer over te gaan. En hadden wij even geluk; we zaten op de oudste ferry die er bestond, nog helemaal gemaakt van hout en het water was super heftig! Die hele boot ging op en neer! Mensen werden letterlijk overspoeld en als we onze hand op dezelfde hoogte van de boot erbuiten hingen, zat ie in het water. Ik heb zo hard gelachen! Eef dacht dat we dood zouden gaan, maar ondanks dat je het hout hoorde kraken vond ik het echt een prachtige rit!
Eenmaal in Isla Ometepe sloten we ons aan bij een aantal mannen en een vrouwke uit Engeland. Op de fiets zijn we naar Ojo de Agua gegaan, wat een natuurlijk zwembad moest zijn, maar toch meer gemaakt was dan het natuurlijk was.. Te paard zijn we naar een uitkijkpunt gereden en vervolgens over het strand gegaloppeert! Heerlijk! En hard gelachen, want voor een aantal was het de eerste keer op een paard!
De volgende dag hadden Eef en ik een scooter gehuurd en zijn we eerst rond het eiland gaan crossen. Beetje scooteren door de verschillende dorpjes waar telkens opnieuw de weg ophoud, er omgekeerde drempels in de weg zitten en paarden, kippen, honden, katten, varkens en koeien gewoon vrij rondlopen over de weg, en een kip bijna onze dood betekende.. Nog steeds worden we 'gefooled' door de locals als we een jugo bestellen, we betalen meer voor twee soorten fruit dan wanneer je er drie hebt, erg logisch!
In de middag wilden we naar de waterval San Ramón gaan. Maar dat liep niet helemaal volgens plan..
De hike naar de waterval is maar 3km lang, maar t laatste deel scheen heeel erg steil te zijn, een flinke berg. Maar goed, wij daar aan begonnen, zo rond 14:30. Op een gegeven moment hield het pad op en ging het over in rotsen die je moest beklimmen. We kwamen nog een koppel tegen die ons vertelde dat over zo'n 8-10 min een steile berg nog zou komen. Nou oke, wij verder klimmen. Maar die rotsen bleven maar komen, en wij vroegen ons onderhand wel af waar die berg nou bleef. We hoorden de waterval wel dus het kon niet ver meer zijn. Nog meer klimmen en klauteren.. En ja hoor, daar was de waterval! Super mooi! Echt indrukwekkend hoe hoog dattie was! 40 meter zeggen ze! Dus wij komen uit de rotsen, draaien ons om en zien een pad. Aaaah, ergens hebben we dus het pad gemist! Hahaha, welke pannekoek mist er nou een pad?! Geeen idee waar we dat hebben kunnen doen! Anyway, we bedachten dat we niet lang bij de waterval konden blijven want om 18u is het donker en we moesten ook nog met de scooter een half uur rijden daarna. Dus na wat foto's en wat verfrissing maar aan de terugweg begonnen, dit keer wél over het pad! Haha, en toen zagen we ook dat we een grote gele pijl hadden gemist! oepsss! Naja, we konden er wel om lachen, onderweg allemaal grappen maken over onszelf dat we dat hebben kunnen missen! En we waren dus weer over de rotsen, ofwel het rivierbed naar beneden aan het klimmen. En klauteren en vallen en springen.. Opnieuw leek het wel heel lang te duren voordat er een pad kwam... Het rivierbed bleef maar doorgaan; hoe ver we ook keken, er was geen pad te bekennen. We waren ondertussen al wel een uur onderweg denk ik, en zagen bomen die we zeker weten niet op de heenweg hadden gezien. Oké, we zijn verdwaald. Dat was duidelijk. Ergens midden op een berg in the rainforest, met de howling monkeys boven ons probeerden we maar sneller en sneller naar beneden te gaan, want de zon zou ook niet meer lang op blijven. Maar er kwam geen pad en ik begon te denken dat we het niet zouden redden voor het donker. Misschien moesten we daar wel overnachten! Ik paniekeerde een beetje, maar Eef zei dat we gewoon door moesten lopen. Zolang we naar beneden gingen, gingen we goed. Oke, hup dan, rustig blijven en doorlopen. En toen zagen we een kabel liggen waar water uitkwam. We volgden een klein stukje de kabel en kwamen uit bij een werkplek en een gebouwtje. Yes!! Mensen zijn hier geweest! Er moet een pad zijn naar de uitweg! En dat was er! We volgden het paadje zo snel als we konden, kwamen in een weiland terecht waar we het meer in de verte achter de bomen konden zien en even later zagen we paarden en een hek! Ohhh we waren zo blij! Hier moesten boeren in de buurt zijn! Sneller, we gingen rennen! Het was ondertussen al schemerig dus we moesten opschieten. En toen uiteindelijk kwamen we uit op de weg! Thank god!! Ik gok bijna 2 km verder dan de intree van de waterval kwamen we uit het bos. Mijn god wat was ik blij!! Nog ff flink doorlopen naar de scooter. Eef ging rijden en ik achterop, maar in de eerste bocht die we maakten reed ze vol op de stenen... Ze zat nog onder de adrenaline en haar hoofd werkte nog niet mee met haar handen.. Naja, wat schade aan de brommer, we waren verder oké maar ik ging dit keer rijden. Rustig aan terug naar het hostel door het donker.. Eenmaal daar hoorde we dat er al bijna een zoekactie naar ons was opgezet; als we om 19u niet terug zouden zijn, zouden ze alarm slaan. Toch fijn om wat vrienden te hebben die je in de gaten houden :)
Na dit avontuur waren we wel klaar met het eiland.. Let's go!
Maar er waren nog vier dagen over. What to do?? Na lang nadenken hebben we gekozen voor een heerlijk strand! En we doen hier letterlijk niks meer dan in de zon liggen, slapen en wat lezen of in mijn geval schrijven. Het is hier super rustig, ergens in the middle of nowhere waar de grootste supermarkt wel 6m2 beslaat.
Nog heel even, en dan zijn we weer in Nederland. Ik moet zeggen dat ik er wel naar uit kijk. Of misschien meer naar mijn eigen bed en niet meer uit een backpack leven of voor alles te hoeven betalen en gewoon uit de kraan kunnen drinken...
Pues, hasta pronto, en Holanda! Nos vemos muy rápido!
Besos, Elke
Het is een heel klein dorp, wel direct aan het strand. Naast het feesten draait het er alleen maar om het surfen, op iedere hoek van de straat zit wel een shop om een board te huren. Dat surfen kwam later; eerst nieuwjaar!
Met nog twee Nederlandse meiden, Jorien en Roán, zijn we gaan eten en naar hét strandfeest gegaan van het dorp. Bijna iedereen die we kenden was hier aan het feesten, en ik kan je vertellen dat het een mooi feestje was! Ja, 2015 hebben we goed ingeluid hier ;) en wat is een betere invulling voor 1 januari dan uitkateren op het strand?! Precies! Lekker op het strand begonnen dus!
De volgende twee dagen zijn we gaan surfen! Ofja, een poging gedaan tot. Onze Oostenrijkse vriend gaf ons les (jep, een Oostenrijkse surfleraar bestaat ;)), het was wel super leuk alleen het lukte me nog niet om te gaan staan helaas. Maar dat kwam vast door het gebrek aan genoeg golven om te oefenen ;) De hele dag lagen er wel 50 mensen met een board in het water te wachten op een golf, en wanneer er dan een aankwam begon iedereen als een gek te peddelen! Haha dat zag er mooi uit!
En toen was het zondag, tijd voor Sunday Funday! Iedere zondag trekt er een groep toeristen, die gek genoeg zijn om hiervoor te betalen, erop uit in hetzelfde shirt, om de hele dag te feesten. Het feest begon in ons hostel, rond 12u. De rest van de dag hebben we nog 4 andere hostels gehad waar we een paar uur hebben staan dansen! Soms in een zwembad met een awesome view, dan weer ergens boven op een berg of een tijdje zonder stroom, want daar is Nicaragua niet zo goed mee..
Het was zeker weten een fun sunday!
En dat was San Juan, letterlijk dus alleen feesten en surfen, precies waar de plaats voor bedoeld is ;)
We zijn doorgegaan naar Isla Ometepe, een eiland bestaande uit twee vulkanen in het meer van Nicaragua. Hiervoor moesten we op een ferry stappen om het meer over te gaan. En hadden wij even geluk; we zaten op de oudste ferry die er bestond, nog helemaal gemaakt van hout en het water was super heftig! Die hele boot ging op en neer! Mensen werden letterlijk overspoeld en als we onze hand op dezelfde hoogte van de boot erbuiten hingen, zat ie in het water. Ik heb zo hard gelachen! Eef dacht dat we dood zouden gaan, maar ondanks dat je het hout hoorde kraken vond ik het echt een prachtige rit!
Eenmaal in Isla Ometepe sloten we ons aan bij een aantal mannen en een vrouwke uit Engeland. Op de fiets zijn we naar Ojo de Agua gegaan, wat een natuurlijk zwembad moest zijn, maar toch meer gemaakt was dan het natuurlijk was.. Te paard zijn we naar een uitkijkpunt gereden en vervolgens over het strand gegaloppeert! Heerlijk! En hard gelachen, want voor een aantal was het de eerste keer op een paard!
De volgende dag hadden Eef en ik een scooter gehuurd en zijn we eerst rond het eiland gaan crossen. Beetje scooteren door de verschillende dorpjes waar telkens opnieuw de weg ophoud, er omgekeerde drempels in de weg zitten en paarden, kippen, honden, katten, varkens en koeien gewoon vrij rondlopen over de weg, en een kip bijna onze dood betekende.. Nog steeds worden we 'gefooled' door de locals als we een jugo bestellen, we betalen meer voor twee soorten fruit dan wanneer je er drie hebt, erg logisch!
In de middag wilden we naar de waterval San Ramón gaan. Maar dat liep niet helemaal volgens plan..
De hike naar de waterval is maar 3km lang, maar t laatste deel scheen heeel erg steil te zijn, een flinke berg. Maar goed, wij daar aan begonnen, zo rond 14:30. Op een gegeven moment hield het pad op en ging het over in rotsen die je moest beklimmen. We kwamen nog een koppel tegen die ons vertelde dat over zo'n 8-10 min een steile berg nog zou komen. Nou oke, wij verder klimmen. Maar die rotsen bleven maar komen, en wij vroegen ons onderhand wel af waar die berg nou bleef. We hoorden de waterval wel dus het kon niet ver meer zijn. Nog meer klimmen en klauteren.. En ja hoor, daar was de waterval! Super mooi! Echt indrukwekkend hoe hoog dattie was! 40 meter zeggen ze! Dus wij komen uit de rotsen, draaien ons om en zien een pad. Aaaah, ergens hebben we dus het pad gemist! Hahaha, welke pannekoek mist er nou een pad?! Geeen idee waar we dat hebben kunnen doen! Anyway, we bedachten dat we niet lang bij de waterval konden blijven want om 18u is het donker en we moesten ook nog met de scooter een half uur rijden daarna. Dus na wat foto's en wat verfrissing maar aan de terugweg begonnen, dit keer wél over het pad! Haha, en toen zagen we ook dat we een grote gele pijl hadden gemist! oepsss! Naja, we konden er wel om lachen, onderweg allemaal grappen maken over onszelf dat we dat hebben kunnen missen! En we waren dus weer over de rotsen, ofwel het rivierbed naar beneden aan het klimmen. En klauteren en vallen en springen.. Opnieuw leek het wel heel lang te duren voordat er een pad kwam... Het rivierbed bleef maar doorgaan; hoe ver we ook keken, er was geen pad te bekennen. We waren ondertussen al wel een uur onderweg denk ik, en zagen bomen die we zeker weten niet op de heenweg hadden gezien. Oké, we zijn verdwaald. Dat was duidelijk. Ergens midden op een berg in the rainforest, met de howling monkeys boven ons probeerden we maar sneller en sneller naar beneden te gaan, want de zon zou ook niet meer lang op blijven. Maar er kwam geen pad en ik begon te denken dat we het niet zouden redden voor het donker. Misschien moesten we daar wel overnachten! Ik paniekeerde een beetje, maar Eef zei dat we gewoon door moesten lopen. Zolang we naar beneden gingen, gingen we goed. Oke, hup dan, rustig blijven en doorlopen. En toen zagen we een kabel liggen waar water uitkwam. We volgden een klein stukje de kabel en kwamen uit bij een werkplek en een gebouwtje. Yes!! Mensen zijn hier geweest! Er moet een pad zijn naar de uitweg! En dat was er! We volgden het paadje zo snel als we konden, kwamen in een weiland terecht waar we het meer in de verte achter de bomen konden zien en even later zagen we paarden en een hek! Ohhh we waren zo blij! Hier moesten boeren in de buurt zijn! Sneller, we gingen rennen! Het was ondertussen al schemerig dus we moesten opschieten. En toen uiteindelijk kwamen we uit op de weg! Thank god!! Ik gok bijna 2 km verder dan de intree van de waterval kwamen we uit het bos. Mijn god wat was ik blij!! Nog ff flink doorlopen naar de scooter. Eef ging rijden en ik achterop, maar in de eerste bocht die we maakten reed ze vol op de stenen... Ze zat nog onder de adrenaline en haar hoofd werkte nog niet mee met haar handen.. Naja, wat schade aan de brommer, we waren verder oké maar ik ging dit keer rijden. Rustig aan terug naar het hostel door het donker.. Eenmaal daar hoorde we dat er al bijna een zoekactie naar ons was opgezet; als we om 19u niet terug zouden zijn, zouden ze alarm slaan. Toch fijn om wat vrienden te hebben die je in de gaten houden :)
Na dit avontuur waren we wel klaar met het eiland.. Let's go!
Maar er waren nog vier dagen over. What to do?? Na lang nadenken hebben we gekozen voor een heerlijk strand! En we doen hier letterlijk niks meer dan in de zon liggen, slapen en wat lezen of in mijn geval schrijven. Het is hier super rustig, ergens in the middle of nowhere waar de grootste supermarkt wel 6m2 beslaat.
Nog heel even, en dan zijn we weer in Nederland. Ik moet zeggen dat ik er wel naar uit kijk. Of misschien meer naar mijn eigen bed en niet meer uit een backpack leven of voor alles te hoeven betalen en gewoon uit de kraan kunnen drinken...
Pues, hasta pronto, en Holanda! Nos vemos muy rápido!
Besos, Elke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
