Cultuur, cultuur en nog is cultuur!

Buenas Dias, muchachas y muchachos!

Como esta con ustedes?? Zijn de wegen weer sneeuwvrij? En hebben jullie voor mij ook wat paaseieren gezocht, en toevallig ook op de post gedaan? Dat mag gewoon hoor :-)

Ik dacht, laat ik jullie nog eens wat vertellen over mijn ervaringen en avonturen hier, werd wel weer is tijd! Wat begon met wekelijks, is nu bijna maandelijks geworden, haha. Ik heb toch geen tijd meer voor al die verhalen! Maar ik vind het wel leuk om te doen, en het zou jammer zijn als ik dingen ga vergeten. En als ik eenmaal begin met schrijven, zijn er al snel een aantal pagina’s gevuld. Entonces…

De meeste van jullie zullen op facebook al wel een aantal foto’s voorbij hebben zien komen van een voetbal stadion. Op 26 maart was er een wedstrijd tussen Ecuador en Paraguay, en guess what?! Ecuador wint!! Met 4-1! Wat een feest, wat een feest! In plaats van oranje, zag nu de hele tribune geel, met af en toe een rood poppetje ertussen die dan toevallig voor Paraguay was..
In juni moeten ze nog tegen Argentinië en wie weet mogen ze volgend jaar op het WK in Brazilië spelen! Que chevereeee :-)

Deze week was het dus ook Pasen, wat ze hier Semana Santa noemen (of Santa Semana, dat vergeet ik constant). En in plaats van paaseieren zoeken en een paasbrunch houden, is het hier traditie om Fanesca te eten. Fanesca is een soep, met 12 verschillende soorten bonen, allemaal afkomstig uit Ecuador. Daarnaast zit er nog ei, aardappel, soort van zachte croutons en nog wel wat groenten doorheen. Maartje en Marloes hadden dit al eerder dan ons geproefd op hun stage, en zij hadden er buikpijn aan overgehouden… Maar, ik moet zeggen dat ik het wel een lekker soepje vond! Wel behoorlijk machtig natuurlijk. En als je dan bedenkt dat het ook traditie is om een 7-gangenmenu te eten, met de Fanesca soep als eerste gang, heb je nog een lange weg te gaan.. Wij hadden alleen nog een soort aardappel puree, een mini empanada (typisch broodje van hier) en ter afsluiting een beker warme kokosmelk, met rijst en rozijnen.
Op Goede Vrijdag vind er ook een processie plaats in het Oude Centrum hier. Die staat voor boete doening. Er zijn dus mensen die daar met een levensgroot kruis op hun rug lopen, een krans met uitsteeksels op hun hoofd geheel in ‘jezus’- klederdracht hieraan mee doen, om zo vergeving te vragen voor hun zondes. Ik ben daar niet heen geweest, omdat ik me daar eerlijk gezegd niet in kan inleven. Maar het is dus wel een typisch hier, waar veel mensen op af komen.
Ook ben ik die dag met een collega mee naar een jongens- en een meisjesschool in Conocoto geweest. Zij geeft daar wekelijks kleine cursussen over bijvoorbeeld zelfvertrouwen of seksualiteit. Dus ik kwam daar als blanke binnen, en was binnen een minuut geliefd! Je zegt Hallo, ik kom uit Nederland, en iedereen wil je knuffelen. Haha, da’s ok wa, hè! Maar het was wel leuk met die kinders 
Dat weekend ben ik met Brenda en Mariska naar Mindo geweest.
Vrijdag zijn we rond 18u aangekomen. Wat een leuk dorpje is dat! Ook zo klein en knus, hele mooie natuur ook. We zijn ‘s avonds opstap geweest, maar dat stelde niet veel voor. Die mannen zijn echt ongelofelijk. Ik raakte met een jongen aan de praat die me salsa wilde leren. Nou prima, dat wil ik altijd wel leren. Maar zelfs ík kan zeggen dat dat geen salsa was, het ging nergens over! Ik had er op een gegeven moment wel genoeg van, maar denk maar niet dat je daar zo makkelijk vanaf komt! Nondepie, ik heb tot 5x toe moeten zeggen dat ik alleen maar wil dansen en toen had ik ook maar gezegd dat ik een vriend had. Maar ook dat is geen geldige reden hier; die zit toch in Nederland?? Dat horen we trouwens echt wel vaak hier, als je een vriend in Nederland hebt zitten, schijnt het heel normaal te zijn om dan hier alsnog als vrijgezel te leven, heel apart. Naja, op een gegeven moment zijn we maar weg gegaan daar.
Op straat zagen we wat mensen liedjes spelen en wat andere mensen dansen. Dat zag er leuk uit! Echt zo typisch voor zo'n klein dorpje als dit. Een gitaar, een samba ding, nog twee instrumenten en een bekend liedje dat iedereen mee kan zingen. We raakte aan de praat met een van de dansende mensen en gingen later ook wat mee dansen. Mooi is dat toch?! Midden in de nacht, gewoon op straat.

Zaterdag zijn we na ons ontbijt opzoek gegaan naar de Quads. En die hebben we gevonden! We hadden een tochtje van een uurtje gedaan. Het was zeker wel leuk, maar van mij mocht er wel wat meer uitdaging in zitten..
Daarna hadden we een chocolade tour gepland. Leuk om te zien hoe dat in zijn werk gaat, en hoe een cacao boon smaakt. Echt nog niet naar chocolade, kan ik je vertellen. En dan al die planten met weer gekke vruchten enzo. We hadden een plantje geproefd die nog zoeter is dan suiker, en limoengras geroken. Allemaal smaakjes voor bij chocolade te doen. Ecuador schijnt de nummer 1 te zijn in de ranglijst met beste kwaliteit chocolade. We zitten hier dus goed wat dat betreft!  De chocolade die we uiteindelijk hadden geproefd, was ook echt heel goed! Maar de brownie overtrof alles! Que delicioso!

Daarna door naar het “kikkerconcert”. We moesten ongeveer een kilometer lopen. Onderweg kwamen we een bospaadje tegen waar we wel nieuwsgierig naar waren. Verderop hoorden we muziek en waren mensen aan het volleyballen en anderen zaten te kijken. Het bleek een familie te zijn die daar in de bossen woonden. Ze waren in totaal met 21 man, in 3 huizen. Toch apart om dat zo te zien!
Bij de plaats van de kikkers was het wel zo mooi! Echt super! Zo rustgevend, mooie kolibries en heel veel mooie planten en hoge bomen. We kregen een wandeling door het bos, waarbij we zochten naar spinnen, kikkers en andere insecten. Het was een biologielesje in het bos @night (het was al donker). Een route door een smal paadje, met overal andere planten. Er was ook een speciale boomsoort, welke micro organismen of bacteriën bevat die licht geven onder bepaalde omstandigheden, ik geloof bij 20 graden en 80% luchtvochtigheid. Maar dat konden wij dus wel zien. Iedereen deed zijn zaklamp uit en de tak gaf licht. Heel apart om te zien!
Het is schijnbaar ook zo dat in Ecuador het zuurstofgehalte 35% is, terwijl dat in Europa maar 7 of 8% is. Misschien maakt dat het inademen van al die smog een beetje goed…

Zondag werden we al vroeg (7u!) wakker van onze Curacoaanse buren, en konden toen niet meer slapen. Brenda besloot om even te gaan wandelen en dat vond ik ook een goed idee. Maar ik wou wel even alleen gaan, in alle rust bospaadjes ontdekken. Na een tijdje gelopen te hebben, kwam ik een bord tegen: privé gebied. Maargoed, geen hond te bekennen en ik zag een rivier waar ik graag wilde gaan kijken, dus ik liep maar door. Ik stak de rivier over en ging op een steen zitten luisteren naar de rivier, de vogels en de rust eromheen. Toen kwam er een oude man aangewandeld met twee honden. We raakte aan de praat en het bleek de eigenaar te zijn van het stukje grond waar ik was. Maar hij vond het juist leuk dat ik daar was. Hij vroeg of ik mee naar zijn huis wilde lopen voor een kopje koffie. Ik was wel nieuwsgierig naar hoe de mensen daar leven, dus ging mee. Ik kreeg koffie, Jugo de tomate de arból (familie van de normale tomaat, maar dan speciaal voor sapjes) en een broodje. Wat een aardige mensen! Zijn vrouw en dochter waren er ook. Ik bleef niet lang, want het was ondertussen bijna half 10 en de rest zou misschien op mij aan het wachten zijn.
Toen ik bij het hostel aankwam, raakte ik weer aan de praat met een andere man. Hij vertelde dat een dorp als Mindo erg veilig was en de mensen heel aardig en gastvrij zijn. Goed, waarom is het hier zo veilig dan? Hij vertelde dat Mindo het van het toerisme moet hebben, en de mensen elkaar goed in de gaten houden. Iedereen kent elkaar, dus wanneer er iets gejat word, is ook snel bekend wie de dief is. En wanneer dat gebeurd, word deze dief door het hele dorp gezocht en bestraft met zweepslagen. Ze hebben hiervoor riemen met pinnen waar ze mee op de rug slaan.
Dat is toch wel wat anders dan de media en de politie in Nederland die ervoor zorgen dat ze gepakt worden, niet?! Deze man vond het wel terecht, omdat het algemeen bekend is in het dorp en er daarom ook bijna nooit iets gejat word...
Ik vertelde over mijn ervaring in Otavalo en het schijnt dat ook in Otavalo deze regels zijn. In Quito gaat het in sommige wijken zelfs zo ver dat ze met het hele dorp de dief overgieten met benzine, vastbinden, als het kan nog bekogelen ofzo en dan in brand steken. In die wijken staan ook waarschuwingsborden met : dief gepakt, dief verbrand. Schijnbaar zijn de inwoners het vele stelen zo bue, dat ze strenge maatregelen hebben genomen om dit tegen te gaan.
Tja, of dat gerechtigheid is weet ik ook niet..
De volgende dag zijn we nog naar een vlindertuin geweest en zijn in de middag weer terug gegaan naar Quito. Prima ‘cultuur snuivend’ weekendje al zeg ik het zelf!

Op stage ben ik een dag met de maatschappelijk werkster mee geweest. Zij ging huis- en werkbezoekjes doen bij ouders van een paar jongeren. We moesten 5 locaties vinden, en hebben zo ongeveer de hele stad door gereden. Maar wel interessant om te zien. Zo kwamen we op een gegeven moment bij een weiland, waar onze chauffeur aan het zoeken was naar een pad. Ik dacht, we moeten hier gewoon oversteken, ofzo. Maar op dat grasland stonden ook huizen. En daar moesten we dus zijn. Een huis wat in mijn ogen aan de buitenkant maar amper een huis lijkt, was van de ouders van een van de jongens. Niet dat het nou zo klein was, het leek gewoon niet op een huis hoe wij dat kennen in Nederland. Het was een grijs gebouw. Daarna wilden we een andere jongen gaan opzoeken, maar eerst moesten we de straat en het huis vinden. Ja, we hadden het adres, maar ze hebben dus niet zoiets als GPS en vaak kloppen de adressen ook niet helemaal hier. We moesten het daarom nog een aantal keer vragen aan mensen. En daarna was het nog maar de vraag hoe we weer terug kwamen op de grote weg..
Ondanks dat ik echt kapot was aan het eind van de dag (constant diepgaande gesprekken in het Spaans volgen vergt toch behoorlijk wat energie merkte ik), was het wel heel interessant. Het werkt hier allemaal zo anders dan in Nederland. En beetje bij beetje begrijp ik door zulke dagen meer van het hele plaatje.
De week daarop, ofwel vorige week, hebben Jasper en ik typische Nederlandse kroketten geïntroduceerd op stage! Samen met een aantal jongeren hebben we vanaf 10u tot 14u in de keuken gestaan om ze zelf in elkaar te flansen. Natuurlijk hadden we er frietjes bij gemaakt, en tomatensoep (zonder ballen helaas..) Haha, en het was nog gelukt ook! Natuurlijk waren ze niet precies zoals wij ze kennen, maar het kwam toch aardig in de buurt. Het viel wel in de smaak in ieder geval!

Afgelopen weekend zijn we voor de tweede keer naar Otavalo geweest. Ik was toch wel een beetje aan het stressen en heel hard aan het hopen dat ik dit keer mijn rugzak en het liefst ál mijn spullen mee terug mocht nemen. We zijn met alle meiden gegaan en, godzijdank, ik heb alles nog! En meer natuurlijk, we gaan niet voor niets naar de grootste markt van omstreken. Ik, Mariska, Brenda en Signe bleven dit keer wel overnachten. We hadden een hele planning voor de volgende dag, wat we dus de vorige keer niet hebben kunnen doen.
’s Avonds zijn we, zoals we meestal doen in het weekend, pizza gaan eten bij een hostel wat van Nederlanders was, zij kwamen nog wel uit Den Bosch!
Signe had een stukje pizza over en liet het inpakken. Toen we bij het hostel kwamen, zagen we een oude man de hele straat doorzoeken naar maïskorrels. Signe besloot haar stukje pizza aan hem te geven en daarna gaven ook Mariska en ik ons broodje, wat we nog over hadden, aan die man. Heel apart om te zien: zijn hele lichaam leek ernaar gevormd te zijn om in een hoek van 45graden te staan, hij kon niet echt verstaanbaar praten en leek ons even later niet meer op te merken terwijl we op 20cm afstand stonden en tegen hem aan het praten waren. Hij scheen nog kinderen te hebben, verder op in de straat en was dus wel heel blij met onze broodjes. We probeerden nog contact te maken en wat vragen te stellen, maar deze man zat al weer in zijn eigen wereld en de zoektocht naar maïs.
De planning van zondag kwam neer op om in vogelvlucht alle bezienswaardigheden die in de Lonely Planet staan van omgeving Otavalo, in 1 dag te bezoeken. En dat is gelukt! Rond 08:30 zaten we in de taxi, op weg naar El Lechero, de heilige boom. Deze beste boom schijnt al zo’n 1000 jaar oud te zijn. We konden helaas niet even knuffelen, want een hek blokkeerde dat.. Daarna wilden we naar het Eucalyptusbos, wat gewoon bij El Lechero zou liggen. Nou ja, of we hebben er behoorlijk langs af gekeken, of het stelde geen drol voor. Ik gok op het laatste. Ik heb in ieder geval geen Eucalyptus gezien of geroken. Dus maar door naar het volgende: Parqué Condór, wat ook van een Nederlander is. Wel gaaf om een keer de gemene, gevaarlijke, levensbedreigende vogel in het echie te zien die in verschillende Disneyfilms word gebruikt. Ik kan in ieder geval bevestigen dat ie echt rode ogen heeft en ook behoorlijk groot is. Die verdomde vogel kan ook nog is 80 jaar worden! Goed, omdat de rest toch niet zo interessant was in dat park, zijn we snel weer gegaan, op weg naar La Cascada de Peguche, ofwel de waterval van Peguche. Deze was wel weer erg mooi, maar er waren heel veel toeristen. Dus even een mooie foto maken viel niet mee, zonder andere mensen erop. Maargoed, wij hadden toch niet veel tijd om even te gaan zitten ofzo, dus zijn maar weer meteen verder gegaan naar het dorpje Peguche. Volgens de Lonely Planet is dit een inheems dorpje, wat bekend staat om het weven van sjaals, kleren etc. Wat een kleine tegenvaller was, was dat er geen drol te beleven was. Uitgestorven straten (+/- 3 straten) en een winkeltje met die spulletjes dus. Goed, hop chop, taxi bellen en op naar het volgende: Laguna de Cuicocha, een kratermeer. Natuurlijk is het daar mooi! We hebben nog een kort boottochtje gemaakt tussen twee eilandjes door en kregen daarna een lekker drankje: heet water met kaneel en rietsuiker likeur. Me gusta, die gaat mee naar huis! Ik heb een flesje van die likeur gekocht, dus kan jullie dat ook laten proeven over een paar maanden En daarna nog het laatste: het plaatsje Cotacachi, wat bekend staat om het leer. Dus de hele straat bestaat uit winkeltjes met leren beursjes, leren tassen, leren jassen, leren riemen, leren armbandjes, leren krukjes en ga zo maar door. Wel allemaal een stuk goedkoper dan het leer in Nederland!
En toen was het wel klaar. We waren allemaal erg moe en dat kleine beetje likeur werkte ook niet echt activerend. Gelukkig hadden we nu ook alles gehad en hoeven we niet meer terug naar dat spannende Otavalo.

Deze week is het erg rustig op stage, omdat er vrijdag 5 jongens weg zijn gegaan.. Er was een ruzie geweest, waardoor er een heeft gezegd; Oke, dan ga ik. En de anderen zeiden; Oke, dan ga ik mee. Dat is iets wat ik toch nog moeilijk vind hoor. De meeste van hen staan nu weer op straat en gebruiken weer dag in dag uit drugs.. Het is voor mij wel extra moeilijk hier, om te accepteren dat ze de straat en drugs verkiezen boven CN2, ook omdat je juist hier zo snel een band opbouwt met de jongeren. Maar goed, het is een goede leerschool wat dat betreft.

Owja, voor degene die het nog niet mee hadden gekregen; mijn reis naar Peru is gecanceld, omdat de omboeking toch te veel ging kosten. In Otavalo is voor wel weer een nieuw, heel leuk idee/plan ontstaan voor na mijn stage. Ik heb al bijna een heel reisschema in elkaar zitten! Echt heel gaaf. Maaaar, ik ga het hier nog niet allemaal vertellen, voor het geval ik morgen weer met het nieuws moet aankomen dat er iets niet doorgaat.
Wat wel zeker doorgaat, is mijn reisje naar de jungle over twee weken. Ik neem dan een week vakantie en ga alleen naar de Oriënte, om daar een tourtje te boeken van 4 of 5 dagen. Ben echt heel benieuwd! Wish me luck :-)

We hebben van de week ook al zo goed als alle weekenden vol gepland, zodat we zeker niks missen van Ecuador. Zo gaan we dit weekend naar Rio Bamba, volgend weekend nog eens naar het strand, de Cotopaxi gaan we nog beklimmen en het Quilotoa meer (kratermeer) ook nog, ennnn… Ow! Ik ga de 1e week van juli in ieder geval naar de Galápagos! 
Ik heb al die jaren in ieder geval niet voor niks gespaard… Zo lijkt het wel of ik al bijna aan het eind van de hele reis zit, we zitten dan ook al bijna op de helft! Krijg een beetje het gevoel alsof ik me moet gaan haasten, maar dat hoeft natuurlijk niet met zo’n prachtige planning!

Bueno Chicos, dat was het tot zover.

Muchos besos, abrazos en de groeten uit Ecuador!